'Mijn beperking is voor mij als coach mijn unique selling point'

Nachtblind, een kokervisie én het vooruitzicht dat hij over een aantal jaar blind is – door een progressieve oogziekte is dit voor Wim Nieuwenhuize (57 jaar) de realiteit. Maar dat betekent niet dat hij bij de pakken neerzit. Juíst niet: ‘Ik weet waar mensen doorheen gaan en kan en wil ze daarbij graag helpen.’

Dit is Wim

‘Op mijn 28e hoorde ik dat een erfelijke oogaandoening heb: chorioideremie. Een exotische ziekte, want maar zo’n 250 mensen in Nederland hebben het. Ik kijk door een smal kokertje de wereld in, ben nachtblind en alles wat ik nog wel zie wordt steeds minder scherp. Als kind had ik hier nog niet zoveel last van. Ik wist niet beter dan dat het ’s avonds pikkedonker was. Fietste ik naar een vriendje in de polder over een weg zonder lantaarnpalen, dan moest ik blijven trappen. Zonder het licht van mijn fietslamp zag ik helemaal niets.’

‘Mijn beperking heeft een grote impact op mijn leven. Bijvoorbeeld op de plaats waar ik woon. Ik ben bewust vlak bij het station gaan wonen, zodat ik onafhankelijk kan blijven reizen. In mijn werk heb ik de switch van projectmanager naar coach gemaakt. Niet alleen omdat ik coachen een geweldig vak vind, maar ook omdat ik dit altijd kan blijven doen. Ook als ik blind ben. En mijn werkplek is zo ingericht dat licht en geluid voor mij optimaal zijn. De lampen die ik gebruik zijn op het plafond gericht, mijn luxaflex is mat en ik heb een conference call-toestel met topgeluid.’

Altijd een helpende hand

‘Van oogartsen hoor ik vaak dat Capgemini een werkgever is waar ik blij mee mag zijn. Lang niet overal zijn ze open en welwillend om je te helpen. Het siert Capgemini dat zij mensen met een beperking ondersteunt met tijd, geld en middelen. Toen ik de overstap maakte van projectmanager naar coach, werden mijn opleidingen betaald. En zijn er andere aanpassingen nodig, dan kan dat allemaal. Ook collega’s zijn altijd heel behulpzaam. Is er ’s avonds bijvoorbeeld een meeting, dan is er altijd wel iemand die mij een lift geeft. De verruwing van de samenleving? Vanaf het moment dat ik mijn blindenstok gebruik, merk ik daar helemaal niets meer van.’

‘Als coach help ik mensen met allerlei vragen. Van omgaan met werkdruk tot het helemaal opnieuw uitvinden van jezelf. Mijn levenservaring komt daarbij goed van pas. Coachen gaat immers vaak over het in je leven integreren van iets nieuws. Soms ook zonder dat je dat zelf van plan was. Daar heb ik veel ervaring mee. En dat voelen mensen. Natuurlijk, als ik kon kiezen had ik deze beperking liever niet gehad. Maar nu dit eenmaal zo is, haal ik er het maximale uit. Ik durf zelfs te zeggen dat deze beperking voor mij als coach mijn unique selling point is. Ik weet waar mensen doorheen gaan en kan en wil ze daarbij graag helpen.’ 

Geen slachtofferrol

‘Ik heb de afgelopen jaren geleerd dat ik flexibeler, sterker en weerbaarder ben dan ik zelf had gedacht. Het lijstje met wat ik niet meer kan wordt steeds langer. Autorijden en fietsen doe ik al jaren niet meer. Onlangs heb ik ook de papieren krant opgezegd: ik overzie de pagina’s niet meer. Maar ik weiger om de slachtofferrol aan te nemen. Ik kies voor een proactieve, constructieve en positieve houding. Dat betekent dat ik mezelf continu vragen stel als: wat is nog wel mogelijk, wat kan ik anders gaan doen? En hoe zorg ik dat ik positief en krachtig in het leven blijf staan? Doe ik dat niet, dan verlies ik de regie en gaat het leven mij steeds meer overkomen. En dat wil ik absoluut niet.’ 

‘Ik weet dat mijn ziekte progressief is en dat de prognose is dat ik uiteindelijk blind word. Maar ik ga niet nu al in de put zitten over iets wat er nog niet is. Die tegenslag verwerk ik op het moment dat het zover is. In de toekomst hoop ik dat ik net zo blij en positief blijf als ik nu ben. Dat ik vanuit kracht en zelfvertrouwen blijf leven. En ik hoop dat ik de dingen kan blijven doen die me blij maken. Misschien loop ik over vijf jaar met een blindengeleidehond, ook daar red ik me vast wel mee. Daar heb ik alle vertrouwen in. Dat ik mijn werk als coach tot mijn pensioen wil blijven doen, is iets wat ik zeker weet. Ik kan hiermee mensen op een diep en wezenlijk niveau helpen. Dat is toch prachtig?’

Wil jij net als Wim je droombaan vinden?